Η παιδοδερματολογία αφορά στην εμπεριστατωμένη διάγνωση και αντιμετώπιση δερματοπαθειών σε νεογνά, βρέφη, νήπια και εφήβους.
Οι συνηθέστερες δερματικές παθήσεις που μπορεί να επηρεάσουν τα παιδιά, είναι οι παρακάτω:
Ο γιατρός κατέχει τίτλο μετεκπαίδευσης στην Παιδοδερματολογία που τού αποδόθηκε από το Πανεπιστήμιο Νίκαιας της Γαλλίας, το 2017. Είναι εξιδεικευμένος στη διαγνωστική προσέγγιση σπάνιων δερματολογικών νόσων της παιδικής ηλικίας, όπως οι γονιδιακές δερματοπάθειες, η λεύκη, το τοπικό σκληρόδερμα (μορφέα), οι ιχθυάσεις, οι μαστοκυτταρώσεις, οι αγγειακές δυσπλασίες - συγγενείς ή επίκτητες, οι πομφολυγώδεις δερματοπάθειες κλπ.
Η ατοπική δερματίτιδα, γνωστή και ως "ενδογενές" έκζεμα είναι μια συχνή πάθηση που εμφανίζεται κατά την προνηπιακή ηλικία. Επηρεάζει την ποιότητα ζωής του παιδιού λόγω του έντονου κνησμού που ενίοτε έχει επιπτώσεις στον ύπνο και στη λειτουργικότητα της καθημερινής ζωής - μετοχή σε δραστηριότητες, σχολικός βίος. Ο γιατρός έχει συμμετάσχει στη διοργάνωση "Σχολείων Ατοπίας" κατά το γαλλικό παιδοδερματολογικό πρότυπο, αποσκοπώντας στην εξοικείωση με τη νόσο και τους τρόπους ανακούφισης από τη συμπτωματολογία που τη χαρακτηρίζει, τόσο των μικρών ασθενών, όσο και των γονέων, αλλά και του λοιπού εκπαιδευτικού ή φροντιστικού προσωπικού. Υπάρχουν σήμερα τοπικές, αλλά και συστηματικά χορηγούμενες αγωγές που συνεισφέρουν στον πλήρη έλεγχο της νόσου. Η έγκαιρη εφαρμογή ενός εξατομικευμένου, σωστού πρωτοκόλλου θεραπείας, συμβάλλει καθοριστικά στην απαλλαγή από τα συμπτώματα, ενώ φαίνεται πως ίσως ακόμη και να επιδρά στην επί τα βελτίω προοπτική της φυσικής εξέλιξης της νόσου.
Η ακμή στη σχολική και εφηβική ηλικία, σε οιαδήποτε από τις βασικές μορφές της - δλδ είτε φαγεσωρική (με κυρίαρχη την εικόνα των μαύρων στιγμάτων και των μικροκύστεων), είτε φλεγμονώδης (με επικρατούντα τα κόκκινα επηρμένα "σπυράκια", που ενίοτε εμφανίζουν κεφαλή με πύον) είναι μια κατάσταση απόλυτα ελέγξιμη και αντιμετωπίσιμη. Στην πλειονότητά τους, τα περιστατικά αποκρίνονται άριστα στις θεραπείες, είτε τοπικές, είτε από του στόματος, είτε σε συνδυασμούς τους. Αρκεί η άρτια γνώση και κλινική δεινότητα ενός Δερματολόγου για να εφαρμοστεί ένα συγκεκριμένο, εξατομικευμένο ανά περίπτωση πρωτόκολλο αγωγής, κατά βάση φαρμακευτικό, που με τη σωστή κλινική παρακολούθηση και συμμόρφωση του/ης ασθενούς σε αυτό, εξασφαλίζεται ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, δίχως να επιβαρυνθεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός με περιττές ενέργειες, ούτε να χάσει ο ασθενής χρόνο και ενέργεια σε ατέρμονες θεραπευτικές παρεμβάσεις. Στόχος είναι η εξάλειψη των ενεργών βλαβών ακμής και η αποτροπή εμφάνισης ουλών.
Σύμφυτα με την παιδική ηλικία, ποικίλα εξανθήματα, κατ' εξοχήν λοιμώδους, δηλαδή μικροβιακής ή ιογενούς αιτιολογίας, ταλαιπωρούν συστηματικά τους μικρούς ασθενείς. Τις περισσότερες φορές η έκβασή τους είναι καλοήθης. Ο ειδικός Δερματολόγος είναι σε θέση να εκτιμήσει σημεία που να είναι δηλωτικά αναγκαίας φαρμακευτικής παρέμβασης, όπως είναι πχ η χορήγηση αντιβιοτικής ή αντιιικής αγωγής. Άλλες φορές, ένα εξάνθημα μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας φαρμακευτικής αντίδρασης ανοσολογικής αρχής . Δεδομένου, εξάλλου, ότι μπορεί ενίοτε να συνυπάρχει εκ παραλλήλου, ένα άλλο δερματικό νόσημα, όπως πχ η ατοπική δερματίτιδα, η δερματολογική γνωμάτευση είναι αναγκαία για κάθε οξείας έναρξης έκθυση δερματικών βλαβών. Συνεκτιμώνται τα συμπτώματα και τα κιλινικά σημεία από άλλα συστήματα του ασθενούς, πχ τυχόν οφθαλμολογικές, γαστρεντερολογικές ή εκ του αναπνευστικού συστήματος εκδηλώσεις. Προς τούτο, ο Δερματολόγος οφείλει να κατέχει την Εσωτερική Παθολογία και να συνεργάζεται με τον/ην Παιδίατρο.
